آیا واقعا بازار جهانی فولاد اشباع شده است؟
(اولین نفر باشید که امتیاز می دهید)
Loading...چین از سال ۱۹۹۶ به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده و از سال ۱۹۹۳ به‌عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده فولاد در دنیا مطرح بوده است و اکنون تقریباً نیمی از تولید و مصرف جهانی فولاد را به خود اختصاص داده است.
نقش چین در فولاد جهانی در سال‌های گذشته پر رنگ بوده است، طوری که می توان رشد ۲۳ درصدی تولید فولاد جهانی تا سال ۲۰۱۴ در مقایسه با قبل از شروع بحران اقتصادی جهانی (سال ۲۰۰۷) را متاثر از رشد ۶۸ درصدی تولید فولاد چین دانست؛ زیرا بدون در نظر گرفتن چین تولید جهانی فولاد در این سال‌ها نه تنها رشدی نداشته، بلکه با کاهش ۳/ ۱ درصدی نیز همراه بوده است. با این تفاسیر، بزرگ‌ترین تولیدکننده و مصرف‌کننده فولاد جهان پس از اتمام سال ۲۰۱۵ به‌عنوان سالی بحرانی برای فولاد، برای جلوگیری از زیان بیشتر، در سیاست‌های فولادی خود تغییراتی را اعمال کرده است.
سال ۲۰۱۵ یکی از سخت‌ترین سال‌های تاریخ صنعت فولاد چین
برای اولین بار در سال ۲۰۱۵ بعد از بحران جهانی ۲۰۰۹ روند رو به رشد تولید جهانی فولاد از حرکت باز ایستاد و تولید فولاد خام نسبت به سال ۲۰۱۴ بیش از ۳ درصد کاهش یافت، چین نیز با کاهش ۳/ ۲درصدی همراه بود. البته بیشترین کاهش مربوط به مناطق آمریکای شمالی با ۶/ ۸ درصد و سی آی اس با ۳/ ۴ درصد کاهش بوده است. بر این اساس سال ۲۰۱۵ یکی از سخت‌ترین سال‌های تاریخ صنعت فولاد چین بود و افت ۴/ ۵ درصدی تقاضای داخلی و مازاد عرضه باعث رقابت شدید میان بیش از ۱۰۰۰ تولیدکننده فولاد در این کشور شد تا جایی که نرخ محصولات فولادی به شدت افت داشت. این امر باعث از بین بردن سود آوری این صنعت شد و زیان سنگینی تا حدود ۱۰ میلیارد دلار متوجه فعالان صنعت فولاد چین شد.
روند کاهشی تولید فولاد چین در سال ۲۰۱۶ نیز ادامه داشته و میزان این کاهش در سه ماه ابتدای سال جاری در مقایسه با مدت مشابه سال قبل ۲/ ۳درصد بوده است. میزان تولید فولاد خام در این کشور از ۵۷۷ میلیون تن در سال ۲۰۰۹
به بیش از ۸۰۸ میلیون تن در سال ۲۰۱۶ رشد داشته است. انجمن جهانی فولاد ۳۰ نوامبر ۲۰۱۷ توافقنامه ای را امضا کرد و در آن سیاست‌های چین را مورد هدف قرار داد. کشورهای ایالات متحده آمریکا، ژاپن و در کنار آن ها اتحادیه اروپا قصد دارند چین را برای کاهش ظرفیت‌های فولادسازی بیشتر از قبل تحت فشار قرار دهند. در این مبارزه جهانی، نمایندگانی از ۳۳ کشور در برلین یکدیگر را ملاقات می‌کنند تا درخصوص عرضه بیش از اندازه این محصول از چین و تبعات ناشی از آن توافق کنند.
توافقنامه ای به منظور تغییر سیاست های چین
در این توافق ممکن است از دولت‌ها درخواست شود تا گزارشی از ظرفیت تولید داخلی خود ارائه دهند که به موجب آن، سطوح عملیاتی آنها ۲ تا ۴ بار در سال اعلام شود. همچنین اقدامات اصلاحی را انجام دهند و کمک به فولادسازان داخلی و واحدهایی که توانایی ادامه رقابت ندارند را متوقف سازند. مقامات این کار گروه در ماه مارس جهت بررسی پیشرفت اقادامات خود برنامه‌ریزی می‌کنند. هدف اصلی موارد ذکر شده این است که چین را به تغییر در سیاست‌های خود وادار کنند. این کشور از جانب بسیاری از کشورهای دیگر، متهم به کمک برای جبران خسارات فولادسازان خود شده است.
اکثر دولت‌های محلی در چین، به واحدهای فولادی کمک می‌کنند. علاوه بر این، دولت این کشور بانک‌های دولتی را تحت فشار زیادی قرار داده تا از کسب و کارها حمایت کرده و در این راستا از ارائه وام و اوراق قرضه برای جمع‌آوری پول استفاده کنند. بر اساس بررسی های انجام شده، ظرفیت جهانی برای تولید فولاد خام در سال ۲۰۱۶، در مقایسه با دوره ۱۰ ساله قبل آن، با رشد ۶۰درصدی همراه بوده و به ۲.۳۸ میلیارد تن افزایش یافته است. ظرفیت تولید فولاد چین نیز با افزایش ۱۴۰ درصدی همراه بوده و به ۱.۱۶ میلیارد تن رسیده است. این در حالی است که فقط از دو سوم ظرفیت فولاد استفاده می‌شود که حاکی از زیاد بودن ظرفیت‌های احداث شده نسبت به میزان مصرف و تقاضای جهانی برای این محصول است.
منبع:دنیای اقتصاد